تکنیکهای اولیهً زمانبندی پروژه در اواخر دههً ١٩٥٠ میلادی ابداع شدند. اولین روش نظام‌مند که در جهت زمانبندی پروژه با هدف بهینگی توسعه داده شد، روش مسیر بحرانی[1] می‌باشد. این روش که تجزیه و تحلیل مسیر بحرانی نیز نام دارد[2] نتیجهً همکاری دوپونت[3] و رمینگتون رند[4] در سال ١٩٥٧ میلادی است. در این روش مدت انجام فعالیتها به صورت یک مقدار عددی تخمین زده می شود و فرض می شود که تغییرات این مدت بسیار ناچیز و قابل چشم پوشی است. این شرایط در پروژه هایی عینیت دارد که سابقآ نم ...
- ۹۹/۰۴/۱۹